บอกแล้ว ไม่ฟัง
บอกแล้ว ไม่ฟัง
เมื่อ กลางเดือนเมษายน 2555 ข้าพเจ้ากับผู้ติดตามสองคน ได้เดินทางไปเตือน คุณทักษิน ชินวัตร ที่ประเทศเขมร เพราะรัฐบาลยื่น พ ร บ ปรองดองเข้าสภาและมีผู้ต่อต้าน ซึ่งข้าพเจ้าก็วิเคราะห์ว่าจะเกิดความรุนแรง
ข้าพเจ้าได้ เดินเข้าไปหาคุณทักษิน โดยไม่เคยรู้จักกันมาก่อน และพูดตรงๆว่า การแก้ไขความขัดแย้งโดยออก พ ร บ ปรองดองจะเกิดผลเสียหายอย่างร้ายแรง และได้เตือนกับผู้ใกล้ชิดเขาว่า อย่าใช้กฏหมายบังคับให้คนดีกัน รักกัน หรือปรองดองกัน เพราะเรื่องนี้ไม่สามารถบังคับกันได้ หลังจากพูดได้ไม่กี่ประโยค ข้าพเจ้าก็ ขับรถ กลับเมืองไทย ไม่ได้ค้างคืนที่เขมร เพราะถือว่า เราได้ทำหน้าที่พลเมือง และเตือนในฐานะนักวิจัยที่มีข้อมูลพอสมควร หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง ก็มีการร้องเพลง.. Let it be.. ซึ่งเพิ่มความขัดแย้งเพิ่มขึ้นไปอีก
ในฐานะพลเมืองไทย ที่ได้ทำวิจัยเรื่องการเมือง โดยไม่ได้เป็นพวกหรือลูกน้องและไม่เคยรับเงินจากฝ่ายใดแม้แต่สลึงเดียวแต่เป็นแค่คนไทยคนหนึ่งที่ไม่อยากเห็นประเทศชาติ พังพินาศ เพราะการจัดการความขัดแย้งทางการเมืองที่ทำตามที่ต่างฝ่ายต่างคิดว่า แก้ง่ายๆ เพราะอำนาจบริหารอยู่ในมือ
โบราณว่า จิ้งจกทัก คนยังเชื่อ นี่คนหลายฝ่ายได้ออกมาเตือน และออกมาต่อต้านรัฐบาลขนาดนี้ โดยอย่างที่เห็นกันว่า การชุมนุมต่อต้านของประชาชน เริ่มจากเรื่องการออกกฎหมาย พ ร บ ปรองดอง และ พ ร บ นิรโทษนั้น ได้ลุกลามมาเป็นการชุมนุมต่อต้านและขับไล่รัฐบาลโดยมหามวลชนในวันนี้ ย่อมพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า อำนาจ ไม่สามารถนำไปใช้ได้ในทุกสถานการณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในสถานการณ์ ที่ประชาชนผู้ที่หมดความ..ไว้วางใจ..ต่อรัฐบาล ทำให้เกิด..วิกฤตศรัทธา ทางการเมือง..
ในวันนั้น ที่ได้เตือนไปแล้ว ข้าพเจ้าอดคิดไม่ได้ว่า การที่เราเิดินไป..เตือน..เขา..อย่างหน้าด้านๆ โดยที่ทุกคนมองว่า ..แก เป็น ใคร ช่าง บังอาจ ไปเตือน อดีตนายก..แต่วันนี้อยากจะบอกคนที่มองในวันนั้นว่า
.... บอกแล้ว ไม่ฟัง.......
ไม่ว่าการชุมนุมจะสรุปผลออกมาเป็นอย่างไร ภาพที่ประชาชนออกมาแสดงความต่อต้านรัฐบาล คงทำให้รัฐบาลได้เข้าใจอย่างถูกต้องชัดเจนในด้านสถานการณ์การเมืองในปัจจุบันได้ดียิ่งขึ้น และต้องเร่งแก้ปัญหาอย่างถูกต้องเหมาะสมในสภาวการณ์เช่นนี้
พิชญา สุกใส
24 November 2013
ข้าพเจ้าได้ เดินเข้าไปหาคุณทักษิน โดยไม่เคยรู้จักกันมาก่อน และพูดตรงๆว่า การแก้ไขความขัดแย้งโดยออก พ ร บ ปรองดองจะเกิดผลเสียหายอย่างร้ายแรง และได้เตือนกับผู้ใกล้ชิดเขาว่า อย่าใช้กฏหมายบังคับให้คนดีกัน รักกัน หรือปรองดองกัน เพราะเรื่องนี้ไม่สามารถบังคับกันได้ หลังจากพูดได้ไม่กี่ประโยค ข้าพเจ้าก็ ขับรถ กลับเมืองไทย ไม่ได้ค้างคืนที่เขมร เพราะถือว่า เราได้ทำหน้าที่พลเมือง และเตือนในฐานะนักวิจัยที่มีข้อมูลพอสมควร หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง ก็มีการร้องเพลง.. Let it be.. ซึ่งเพิ่มความขัดแย้งเพิ่มขึ้นไปอีก
ในฐานะพลเมืองไทย ที่ได้ทำวิจัยเรื่องการเมือง โดยไม่ได้เป็นพวกหรือลูกน้องและไม่เคยรับเงินจากฝ่ายใดแม้แต่สลึงเดียวแต่เป็นแค่คนไทยคนหนึ่งที่ไม่อยากเห็นประเทศชาติ พังพินาศ เพราะการจัดการความขัดแย้งทางการเมืองที่ทำตามที่ต่างฝ่ายต่างคิดว่า แก้ง่ายๆ เพราะอำนาจบริหารอยู่ในมือ
โบราณว่า จิ้งจกทัก คนยังเชื่อ นี่คนหลายฝ่ายได้ออกมาเตือน และออกมาต่อต้านรัฐบาลขนาดนี้ โดยอย่างที่เห็นกันว่า การชุมนุมต่อต้านของประชาชน เริ่มจากเรื่องการออกกฎหมาย พ ร บ ปรองดอง และ พ ร บ นิรโทษนั้น ได้ลุกลามมาเป็นการชุมนุมต่อต้านและขับไล่รัฐบาลโดยมหามวลชนในวันนี้ ย่อมพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่า อำนาจ ไม่สามารถนำไปใช้ได้ในทุกสถานการณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในสถานการณ์ ที่ประชาชนผู้ที่หมดความ..ไว้วางใจ..ต่อรัฐบาล ทำให้เกิด..วิกฤตศรัทธา ทางการเมือง..
ในวันนั้น ที่ได้เตือนไปแล้ว ข้าพเจ้าอดคิดไม่ได้ว่า การที่เราเิดินไป..เตือน..เขา..อย่างหน้าด้านๆ โดยที่ทุกคนมองว่า ..แก เป็น ใคร ช่าง บังอาจ ไปเตือน อดีตนายก..แต่วันนี้อยากจะบอกคนที่มองในวันนั้นว่า
.... บอกแล้ว ไม่ฟัง.......
ไม่ว่าการชุมนุมจะสรุปผลออกมาเป็นอย่างไร ภาพที่ประชาชนออกมาแสดงความต่อต้านรัฐบาล คงทำให้รัฐบาลได้เข้าใจอย่างถูกต้องชัดเจนในด้านสถานการณ์การเมืองในปัจจุบันได้ดียิ่งขึ้น และต้องเร่งแก้ปัญหาอย่างถูกต้องเหมาะสมในสภาวการณ์เช่นนี้
พิชญา สุกใส
24 November 2013
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น